خيالپروريها

در بخشي از متن اين کتاب آمده است: «اما روسو آن پيچيدگي را که در مناسباتش با مردمان روي مي‌کند، بي‌آن‌که بر آن اصرار ورزد، گوشزد مي‌سازد. اين است که خودش زماني از مردمان کناره مي‌گيرد که نبايد از جانب آنان بيمي به دل راه دهد، زماني که حتي مي‌تواند به اين دل خوش دارد که به آنان خوبي مي‌کند. و اين هنگامي است که نيکوکاري براي او، به جاي آنکه مايه‌ي لذت باشد، تکليفي گردد.»
کتاب خيالپروريها نوشته‌ي ژان ژاک روسو فيلسوف، نويسنده و آهنگساز اهل ژنو است. او خودزندگي‌نامه‌هايي همچون اعترافات دارد. کتاب خيالپروريها هم در همان سبک و سياق نوشته شده؛ با اين تفاوت که مرگ به او مجال نداده کتاب را به پايان برساند و اين اثر خواندني ناتمام مانده است.
در اين کتاب، فيلسوف صادق و روراستي را مي‌بينيم که لحني دل‌نشين دارد. مي‌کوشد با انزواي خود خو بگيرد و شادي را در تنهايي جست‌وجو کند. طبيعت هم در اثر او جايگاهي ويژه دارد. اين کتاب به موضوعاتي مي‌پردازد که روسو اغلب در آثار فلسفي و اتوبيوگرافيکش به آن‌ها توجه داشته است؛ ازاين‌‌رو مي‌تواند کتابي جذاب براي شروع مطالعه‌ي آثار او باشد. نکاتي که روسو به آن‌ها اشاره مي‌کند، در همه‌ي زمان‌ها کيفيت زندگي انسان‌ها را افزايش مي‌دهد؛ مانند موضوع در لحظه بودن که در روزگار ما هم بر آن تأکيد زيادي مي‌شود. روسو معتقد بود انسان زماني از خوشبختي واقعي برخوردار مي‌شود که از گذشته دل بکند، نسبت به آينده بي‌اعتنا باشد و فقط به حال بپردازد. يادداشت‌ها و خاطراتي که او در کتاب خيالپروريها آورده است، مخاطب را به تأمل و درنگ وامي‌دارد. مطالب کتاب در ده فصل مرتب شده‌اند. فصل هشتم و نهم بازنويسي و اصلاح نشده‌اند و فصل دهم همه نيمه‌کاره باقي مانده است.