سيلويا بيچ و نسل سرگشته (تاريخچه اي از حيات ادبي پاريس در دهه هاي بيست و سي ميلادي)

کتاب سيلويا بيچ و نسل سرگشته (تاريخچه‌اي از حيات ادبي پاريس در دهه‌هاي بيست و سي ميلادي) سرگذشت و داستان‌ دو عشق ميان سيلويا بيچ، مالک کتاب‌فروشي شکسپير‌ و ‌شرکا و ادبيات، کتاب، نويسندگان و مترجمان است.
داستان اول در يک بعد‌از‌ظهر سرد ماه مارس سال 1917 در پاريس آغاز شد. زن آمريکايي خجول و جواني به نام سيلويا دم در کتاب‌فروشي و کتابخانه‌ي اماني‌اي در کرانه‌ي چپ رود سن پا سست کرد. صاحب مغازه، نويسنده و ناشر جوان و مطمئن به خود فرانسوي به نام آدرين منيه، از پشت ميزش بلند شد و ديدارکننده را با استقبالي گرم به درون کتاب‌فروشي کشاند. سيلويا بيچ، کارت عضويت کتابخانه در دست که بيرون آمد، بادي شديد کلاه او را از سرش کند. منيه دويد، آن را برداشت و به دوست جديدش داد. اين ديدار فصل اول يک زندگي ادبي بود که سه دهه، دو نسل از نويسندگان آمريکايي، بريتانيايي و فرانسوي را حمايت کرد.
داستان دوم، عشق يک زن به نبوغ يک مرد است که در پاريس آغاز شد. سيلويا بيچ در ميهماني شامي متوجه نويسنده‌ي «چهره‌ي مرد هنرمند در جواني» شد که در گوشه‌اي قوز کرده بود. او نزديک شد و پرسيد: «در خدمت جيمز جويس بزرگ هستم؟» و او پاسخ مي دهد: «جيمز جويس» با همين دو جمله که رد‌ و ‌بدل شد، سيلويا بيچ، که از سال 1919 مالک کتاب‌فروشي‌اش ـ شکسپير و شرکا ـ شده بود، خداي ادبي‌اش را ملاقات کرد.