رز زرد (اشعار بورخس)

درماندگي درازمدت
به مسلم شمردن مرگ معتادش کرده است :
اکنون که دل آن ندارد که به نور تند و تند‌تر سخن گوي روز وارد شود
و در ميان مردان خطر کند .
هاينريش هاينه ، شکسته ، کنده‌شده از پاشنه
به آن رود کندرو زمان مي‌انديشد
که او را به آن سوي تيرگي دور و دراز مي‌کشاند
و او را از سرنوشت دردناک انسان بودن و بهودي بودن جدا مي‌کند .
به آهنگ‌هاي تردي مي‌انديشد که او ساز آنها بوده است
گرچه مي‌داند که آهنگ از آنِ درخت نيست ،
از آن پرنده نيست _
آهنگ از آنِ زمان است و از روزهاي رنگ پريده‌ي او مي‌آيد .
آنها نمي‌توانند ترا نجات دهند ، چکاوک‌هاي ترا ، کبوترهاي ترا ،
و نه همه شب‌هاي طلايي و گل‌هاي مشهور ترا .