هفت درس مارسل پروست

اما گاهي درست آنگاه که به نظر مي‌رسد همه چيز از دست رفته بـاشد به هشداري برمي‌خوريم که مي‌تواند نجاتمان دهد؛ همه درهايي را که راه به جايي نمي‌برد کوبيده‌ايم و ندانسته به تنها دري مي‌خوريم که مي‌شود از آن تو رفت و اگر صد سال هم مي جُستيم پيدا نمي‌کـرديم، خودبه‌خود باز مي‌شود. (ج 7، زمان بازيافته)
پيوند زدن هر چيزي به چيز ديگر، جرأت نزديک شدن به نامنتظره‌ها: انسان تلاش مي‌کند توضيحي کلي براي هستي بيابد، و کشف قوانين هستي يکي از ناب‌ترين لذت‌هاي ذهن و روح انسان است. با فرهنگ، مي‌توانيم به همه نسل‌هاي پيش از خودمان و به همه بشريت وصل شويم. يافتن شادي‌اي عميق در برابر پژواک‌ها و پيوند‌هاي توضيح‌ناپذير.