قصه هاي ايزوپ / زيباترين قصه هاي دنيا 5

شير آه كشيد. كمرش درد مي كرد، پنجه هايش آسيب ديده بودند و حتي دمش سوزش داشت. «مشكل اينه كه دارم پير مي شم.» بيرون لانه اش نشسته بود. يك بز كوهي از نزديك او رد شد. شير با خود فكر كرد: «اگه جوون بودم، مي گرفتم و براي صبحونه مي خوردمش. اما الان حتي حال ندارم سرم رو بلند كنم.»
همينطور كه زير خورشيد صبحگاهي دراز كشيده بود، با خود فكر كرد بايد كاري بكند. «اگر پيري اين جوري باشه، ديگه هرگز نمي تونم غذا بخورم. بايد نقشه اي بكشم…»
پرنده اي كه از آنجا مي گذشت، شير را ديد كه سرش را ميان پنجه هايش گرفته است. پرسيد: «خوبين جناب شير؟» شير سرش را تكان داد. پرنده نزديك تر شد. آن قدر نزديك كه شير مي توانست با زبانش او را بگيرد. «تا حالا هيچ حيووني اين قدر به من نزديك نشده بود.»