سرزمين ما ايران (داستانهايي از جغرافيا)

مدت ها بود که غم غريبي قلب "بابا عابد" را مي فشرد. او که در گذشته ماهرترين ماهي گير بندر گناوه بود. در يک روز که مشغول ماهي گيري بود، او به درون آب افتاده و دوپايش توسط کوسه قطع مي شود. از آن پس بابا عابد که نمي توانست به دريا برود، روزها را در حسرت رفتن به دريا مي گذراند. و حالا در کنار کوچک ترين پسر و عروسش منيرو و نوه اش، عبدو، زندگي مي کرد. روزي او در ساحل نشسته بود و حس مي کرد ديگر اميدي براي ادامه ي زندگي ندارد. اما با صحبت هاي عبدو دانست علاوه بر اين که عروسش به فکر اوست، عبدو نيز او را دوست دارد. در واقع عبدو ادامه ي وجود او بود و بابا عابد به خاطر عبدو زنده مي ماند...