خداحافظي با زمين / زاك پسر كهكشان 1

زاک به پشتي صندليش تکيه داد و چشم هايش را بست.
يک نفر با صداي عجيب و نازکي گفت: «خب، بچه ها، وقت درس زبان زرباني است. بايد بدانيد اهل سياره ي زربان چه طور حرف مي زنند.»
زاک چشم هايش را باز کرد. او در کلاس درس در سياره ي نبولن بود. همه ي هم کلاسي هايش شبيه هيولاهاي مختلف بودند. موجودات لاغري با شاخک هايي که از آن ها مايعي مي چکيد، دور و برش نشسته بودند.