روايت آميزي در دن كيشوت

«در کتاب ايدئولوژي ماجراجويي، مايکل نرليخ طرحي کلي از تاريخ تحول مفهوم ماجراجويي به‌مثابه‌ي برنامه‌ي زندگي ارائه داده است. نرليخ متأثر از ميخاييل باختين مي‌گويد در ادبياتِ کلاسيک باستان، ماجرا‌هاي قهرمانان آزمون‌هايي هستند که به دست خدايان تجويز شده‌اند. از طرف ديگر در قرون ‌وسطا درکي جديد حاصل مي‌شود. در اين عصر نشان ضروري ماجراجويي اين است که افراد داوطلبانه برگزيده مي‌شوند و از اين طريق هم به سفر اکتشافي و هم به ماجراجو عظمت مي‌بخشند. نرليخ درباره‌ي تضاد ميان ماجراهاي قهرمانانه‌ي کلاسيک و قرون‌ وسطا مي‌گويد «ماجراجويي‌اي که در ادبيات پيش از رُمانس‌هاي آرماني به معناي سرنوشت و شانس است، در نظام روابط شواليه‌اي-آرماني به رويدادي تبديل مي‌شود که شواليه آن را مي‌جويد و در راه رسيدن به آن پايداري مي‌کند. هرچند ماهيت اين رويداد همچنان غيرقابل پيش‌بيني و نوعي غافل‌گيري سرنوشت باقي مي‌ماند.» (نرليخ)»