چگونه فرويد بخوانيم

جاش کوهن در اين مقدمه‌ي جذاب و خواندني استدلال مي‌کند که فرويد بالاتر از همه نشان مي‌دهد هر انديشه، هر واژه و هر کنشي، گيرم که ظاهري پيش‌پاافتاده و مبتذل داشته باشد، مي‌تواند در خور قرائت دقيق و موي‌شکاف باشد. راستش، شايد همين ژرف‌بيني بوده که اين همه مخالفت با روان‌کاوي برانگيخته است.
چگونه فرويد بخوانيم با قرائت گزيده‌هايي کوتاه از نوشته‌هاي فرويد و با عطف‌نظر به روان‌رنجوري‌ها، ضمير ناخودآگاه، واژه‌ها، مرگ و (صد البته) مسائل جنسي، هسته‌ي تناقض‌آميز و خارق اجماع تفکر روان‌کاوانه را بيرون مي‌کشد:
اين‌که دروني‌ترين حقيقت‌هاي نهفته در ضماير ما فقط هنگامي خود را عيان مي‌کنند که تحريف شده و جامه‌ي مبدل پوشيده باشند. خواب‌ها، رؤياها، خطاها، لطيفه‌ها، شوخي‌ها، نشانه‌هاي بيماري و در يک کلام زندگي‌هاي هرروزه‌ي ما اگر با ديده‌ي باريک‌بين قرائت شوند ما را، چونان استادان خبره در تلبيس (جامه‌ي مبّدل‌پوشي)، موجوداتي بازنشناختني مي‌نمايانند که نه ديگران به جايمان مي‌آورند و نه خودمان.
ـ زيگموند فرويد:
«کل جريان آموزش‌هاي قبلي‌تان و همه‌ي عادت‌هاي فکري‌تان شما را به مخالفت با روان‌کاوي واخواهند داشت…»