ديدار با خويش

اين زمان هنوز نمي‌دانم که در آن روزگاران، جذبه صحنه مرا به سوي خود خواند يا برحسب اتفاق به سويش رفتم؛ فقط مي‌دانم چنان شور عميقي در من برانگيخت که بي‌پروا مأواي هميشگي من شد. صحنه جايي شد که زندگي را دوباره به من آموخت و هر روز در آن بازيگر ديگري مي‌شوم و نمي‌دانم من در صحنه بازي مي‌کنم يا صحنه در من.