معجون سحرآميز در كارخانه ي متروك

صداي باد مي‌پيچيد و صداي نگين که مي‌گفت «بيدار شو!». چشمانش را بسته بود و فقط يک چيز مي‌ديد: حرکت پشت سر همِ موش‌ها که مدام دم‌هايشان را تکان مي‌دادند. خاطراتش دوباره برايش تکرار شدند: موش بزرگي از روي پتويش رد شد. هليا سه سالش بود. جيغ زد و مادرش دوان‌دوان به اتاق آمد. موشِ کوچکِ خانگي نبود. موش فاضلابيِ بزرگ بود. موهاي بدنش سياه بود و خيلي کثيف به نظر مي‌آمد. مادر خواست که موش را از روي پتو بلند کند. موش وول مي‌خورد و مي‌خواست از دستان مادر فرار کند. دست مادر لرزيد و موش روي صورت هليا افتاد....