واپسين عصر طلايي هاليوود (جامعه سياست و سينماي دهه هفتاد آمريكا)

کتاب حاضر در زماني (2013) نوشته شده که حتي تصور حضور فردي مانند دانلد ترامپ در کاخ سفيد خنده‌دار به نظر مي‌رسيد. حال با توجه به اين که از بسياري جهات شبيه‌ترين رييس‌جمهور ايالات متحده به ريچارد نيکسون است بايد ديد آيا واکنش هنرمندان هاليوود به او جريان بزرگي ماننده دهه هفتاد ايجاد خواهد کرد؟ آيا هاليوود که ديگر مدت‌ها است آن اهميت انتقادي‌اي که در دهه هفتاد از آن برخوردار بود را از دست داده مي‌تواند اهميت دوران نه چندان دور خود را باز يابد؟ آيا شاهد دوران طلايي تازه‌اي در سينما خواهيم بود يا همچنان بايد دهه هفتاد قرنِ گذشته را واپسين عصر طلايي هاليوود بدانيم؟
رويدادها و جريان‌هاي بزرگ هنري عمدتاً از دل بحران‌هاي سياسي‌ـ‌اجتماعي پديد آمده‌اند. سينماي دهه هفتاد هاليوود نيز در عين اين که از سينماي اروپا و بزرگان آن متأثر بود، اما در بطن خود واکنشي بود به بحران‌هاي عمده داخلي آمريکا. بحران‌هاي سه‌گانه جنبش حقوق‌مدني، جنبش زنان و پيامدهاي جنگ ويتنام از بزرگترين مشخصات دوراني بودند که نه با اين نام‌ها بلکه بيشتر با نام يک شخصيت خاص شناخته مي‌شود: «دوران نيکسون». نويسنده کتاب حاضر که بيشتر يک استاد اقتصاد سياسي است تا يک سينما نويس، معتقد است که ريچارد نيکسون به طور مستقيم يا غيرمستقيم در غالب فيلم‌هاي مطرح دهه هفتاد حضور دارد. شايد بيراه نباشد اگر بگوييم آنچه که در کتاب حاضر با عنوان سينماي دهه هفتاد به آن پرداخته مي‌شود واکنش نسلي از هنرمندان جامعه آمريکا به دوران نيکسون و ميراث اوست.