خورشيد نيمه شب

از خواب پريدم. كاملا بي حركت دراز كشيدم.چيزي به پهلويم مي زد. كسي. آرام، نه اينكه بخواهند بيدارم كنند، فقط مي خواستند ببينند كسي زير ردا دراز كشيده يا نه. با تمركز سعي كردم منظم نفس بكشم. شايد هنوز فرصت داشتم، شايد نفهميده بودند كه بيدارم. آرام دستم را به پهلويم بردم، اما يادم آمد كتم و كلت داخلش را روي نرده ي محراب آويزان كرده ام. همچين كار ناشيانه اي از يك حرفه اي بعيد بود...