آيه هاي آه (ناگفته هايي از زندگي و كار فروغ فرخ زاد)

نخستين سال‌هاي دهه شصت بود. دوره دبيرستان را مي‌گذراند. دلش مي‌خواست هرچه زودتر بزرگ شود. هرچند که بعدها پشيمان شد و فهميد دنياي بزرگ‌ترها چه اندازه تلخ و تيره و بي‌رحم است. دفترچه‌اي داشت که در آن چيزهايي مي‌نوشت. چيزهايي که فکر مي‌کرد مهم است و بايد از بزرگ‌ترها بپرسد. يک‌بار به عبارتي برخورد که نام فروغ فرخ‌زاد بر خود داشت: «افق عمودي است و حرکت، فواره‌وار.» خيلي با خودش کلنجار رفت. نمي‌فهميد افق چگونه مي‌تواند عمودي باشد. فروغ از همان‌جا برايش سوال شد و همه چيز از همان‌جا شروع. از همان کودکي، از همان دبستان، از همان نخستين سال‌هاي دهه شصت…