آرزوهاي بر باد رفته

«آرزوهاي بربادرفته» داستان داويد سشار و لوسين دو روبامپره است که هر دو شاعرند و با هم دوستي دارند. داويد در طول داستان ابتکاري براي توليد کاغذ ارزان پيدا مي‌کند و فريب سرمايه‌داران را مي‌خورد؛ اما دوستش، لوسين، به شعرسرايي‌هاي ناب مشغول مي‌شود. نويسنده داستانِ تقابل اين دو شخصيت و تصميم‌هاي متفاوتشان را به تصوير مي‌کشد و درواقع دو گرايش مختلف را در تبديل فرآورده‌هاي ذهني به کالا نشان مي‌دهد. در اين ميان لوسين که آرزوي شاعر شدن دارد، با کمک زني متأهل و ثروتمند به پاريس مي‌رود. او در پاريس با اين واقعيت مواجه مي‌شود که براي کسب موفقيت به چيزي بيش از استعداد و توانمندي نياز است و آن پول، سياست‌ورزي، بي‌اخلاقي و… است. از اين‌رو در محافل ادبي و اعياني از سوي ديگران پذيرفته نمي‌شود.
در اين اثر به نقل از لوکاچ «تبديل ادبيات به کالا با تمامي ابعاد و جوانبش» ترسيم شده و به مفاهيم عميقي همچون عشق، هوس، مادر و… با نکته‌سنجي و باريک‌بيني بسيار پرداخته مي‌شود.