بز زنگوله پا / كودكانه هاي بامداد

يکي بود يکي نبود، جز خدا هيچکي نبود. يک بزي بود زنگوله‌پا، سه تا بچه داشت مثل ماه: يکي شنگول، يکي منگول، يکيش هم حپه‌ي انگور. روزي از روزها بزي به بچه‌هايش گفت: "من دارم مي‌رم صحرا علف سبز خوش‌بو بچرم، پستان‌هايم را از شير چرب پر کنم براي شماها. اگر در نبود من يکي آمد در زد مبادا نديده و نسنجيده در را به روش واکنيد‌ ها! قرارمان اين است که وقتي من برگشتم در زدم و شما گفتيد کيه، به‌تان اين جوري جواب بدهم که: منم، منم، زنگوله‌پا/ ورمي‌جم دو پا دو پا/ چارتا سمبم به زمين/ جفت شاخم به هوا/ آن وقت، اين‌ها را که گفتم، شما بايد بگوييد يک دستم را از لاي در بکنم تو تا ببينيد خودم هستم يا نه و تا وقتي که دست حنايي مرا نديديد و خاطر جمع نشديد که خودم پشت درم آن را به رويم وا نکنيد.