گروه محكومين

از متن كتاب:
آدميزاد يکه و تنها و بي پشت و پناه است و در سرزمين ناسازگار گمنامي زيست مي‌کند که زاد و بوم او نيست، با هيچ کس نمي‌تواند پيوند و وابستگي داشته باشد. خودش هم مي‌داند… مي‌خواهد چيزي را لاپوشاني بکند، خودش را به زور جا بزند، گيرم مچش باز مي‌شود: مي داند که زيادي است. حتا در انديشه و تکرار و رفتارش هم آزاد نيست. از ديگران رودرباستي دارد، مي‌خواهد خودش را تبرئه کند. دليل مي‌تراشد، از دليلي به دليل ديگر مي‌گريزد، اما اسير خودش است، چون از خطي که به دور او کشيده شده نمي‌تواند پايش را بيرون بگذارد.