اشتياق (گوته در سلوك خلاقيت) / زندگي نامه ي روان شناختي يوهان ولفگانگ فون گوته

گوته در مسير زندگي خلاق، سرگذشت پر فراز و نشيبي داشت. از تولدي دشوار تا وقتي كه در سن هفتاد و چهار سالگي چنان به ورطه عشقي بي‌فرجام فروغلتيد که بار ديگر همچون دوره بيست‌سالگي به فکر خودکشي افتاد. وي نه‌فقط کودکي مستعد و شاعري محبوب و سياستمداري بانفوذ، که در تمام زندگي‌اش انساني سرگشته، پريشان و دردمند بود؛ پس كوشش براي شادماني به انگيزه اصلي او براي زندگي بدل شد.
گوته معتقد بود تحقق خويشتن و زندگي خلاقانه بدون درد و محنت و مخاطره ميسّر نيست. از همين روست که مي‌گفت: «انسانِ مرارت‌نکشيده راه به‌ جايي نمي‌برد». گوته اين توانايي خاص را داشت كه فشارهاي روحي را تحمل و آنها را به رشدي خلاق تبديل كند. شيوه‌اي که او توانست آلام و آرزوهاي خويش را به محرک‌هاي خلاق بدل کند، براي خواننده امروزي نيز مي‌تواند سرچشمه الهام باشد. انسان‌هاي قرن بيست‌و‌يكم نيز مي‌توانند از زندگي و آثار گوته الگوي باارزشي براي رسيدن به زندگي خلاق و آموختن هنر زيستن به دست آورند.