يك دسته گل بنفشه

آخرين ملاقات و بعد، زندگي روال يكنواخت خود را از سر مي‌گرفت. زندگي‌اي تنها و غم‌انگيز. دانا معلم پيانو بود. آن روز صبح قبل از آن كه براي تدريس از خانه خارج شود يادداشت آندرا را دريافت كرده بود. فقط چند قطره اشك ريخته بود، چون مثل هميشه بايد سر وقت حاضر مي‌شد. دو، ر، مي، فا، سل ... «سر جاي هميشگي هستم.» لا، سي ...«نامه‌هايت را هم مي‌آوردم.»