مرگي بسيار آرام

مرگي بسيار آرام کتاب کوچکي است که در آن سيمون دوبووار ايام سخت ابتلاي مادرش به سرطان را شرح داده است و از اين نظر نوعي خودزندگي‌نامه محسوب مي‌شود که به‌صورت داستاني تلخ و دردناک نوشته شده است. دوبووار در جهان فکري متفاوتي با مادرش زندگي مي‌کرد؛ او روشنفکري اگزيستانسياليست بود و مادرش تحصيلکرده‌ي يک مدرسه‌‌ي ديني کاتوليک. او نقبي هم به دوران جواني و نوجواني خود زده و گاه اشاره‌اي هم به سارتر، دوست و همفکر برجسته‌اش، کرده و درباره‌ي رابطه‌اش با او نوشته است. او در جاي‌جاي اين کتاب، بي‌آن‌که اصول خود را فراموش کند، در تلاش است که اختلاف فکري با مادرش را به کناري بگذارد و وظايف فرزندي را به‌خوبي به‌جا آورد. دوبووار در اين کتاب هم، مانند آثار داستاني ديگرش، از ادبيات به‌عنوان ابزارِ بيانِ افکار و ايده‌هايش بهره برده است.