سهروردي و مكتب اشراق / مجموعه ي تصوف و عرفان

معرفي كتاب:
شهاب‌الدين يحيـي بن حبش سهروردي، معروف به شيخ اشراق و شيخ مقتول، از فيلسـوفان طـراز اول جهان اسلام در سده‌ي ششـم هجـري است. او انـديشمنـدي خـلاق با ديدگاهي جـهـان‌شـمـول و عارفـانـه بـود کـه شيوه‌هاي استدلالي فلسفـه را در حـوزه‌ي عرفان به کار گرفت و براي دستيابي به دانش واقعي از همه‌ي سنت‌هاي فکري بشري که تا آن زمان شناخته شده بود بهره برد. حاصل تلاش‌هاي فکري وي درعمر کوتاه ولي پربارش عرضه و تبيين نوعي از علـم بـود که خـود آن را عـلـم حضـوري نـام نهـاده است. به گفته‌ي شيخ، ولي اين علم را در حالات روحي خاصي به دسـت آورده و سپـس بـراي آن مبنـايي منطقي و عقلاني يافته اسـت. کوشـش سهـروردي در ايـن تـأمل و تحقيق آشتـي دادن فلسفه و عـرفـان بـوده، و ثمـره‌اش سـاخت و پرداخـت نظامـي از تفکـر اسـت که در تـاريخ فلسفـه‌ي ايراني ـ اسلامي به حکمت اشراق شهرت يافته است.