درآمدي بر توليد فضاي هانري لوفور

انقلابي كه فضاي جديدي را توليد نكند پتانسيل كاملش را واقعيت نبخشيده است‏. اين انقلاب از آن حيث شكست‌خورده كه نه خود زندگي، بلكه صرفا روبناهاي ايدئولوژيك، نهادها يا دستگاه‌هاي سياسي را تغيير داده است. دگرگوني اجتماعي، براي آنكه به راستي ماهيت انقلابي داشته باشد، بايد زندگي روزمره، و فضاي زندگي را تغيير دهد. «زندگي را تغيير دهيد» «جامعه را تغيير دهيد» اين احكام، بدون توليد فضايي مناسب هيچ معنايي ندارند. روابط اجتماعي جديد مستلزم فضايي جديد هستند و برعكس. تا زماني كه زندگي روزمره در بند فضاي انتزاعي، با محدوديت‌هاي بسيار سفت و سختش باقي مي‌ماند، مادامي كه تنها بهبودهايي كه رخ مي‌دهند بهبودهايي تكنيكي در جزئيات هستند (پيشرفت‌هايي در فراواني و سرعت حمل و نقل، يا امكانات رفاهي نسبتا بهتر). پروژه تغيير چيزي بيش از شعاري سياسي نخواهد بود. مثلا در جايي كه هيچ نوآوري معمارانه‌اي روي نداده است. در جايي كه هيچ فضاي خاصي آفريده نشده است نمي‌توان از سوسياليسم حرف زد.