مهماني تلخ

با انگشت جلو را نشان داد. خواستم راه بيفتم که ديدم دنده عقب گرفت و به سرعت آمد طرفم. جلوام که رسيد، زد روي ترمز، طوري که لاستيک‌ها چند سانتي روي آسفالت کشيده شدند. سرم را خم کردم و کنار شيشه‌ي نيمه پايين گفتم: « پارک‌وي. » با انگشت شست، صندلي عقب را نشان داد. وقتي در را باز کردم، زني که عقب نشسته بود، رفت کنار شيشه. سوار شدم. راننده زد توي دنده. گفت: « حالا تا نيايش بريم. » « من پياده مي شم. » خواستم دستگيره را بکشم که گفت: « بشين، آقاجون. بالاخره يه کاريش مي‌کنيم. » برگشته بود. گفتم: « نمي خوام وسط راه تاکسي عوض کنم. » پايش را گذاشت روي گاز و ماشين از جايش کنده شد. شايد هنوز بيست متر نرفته بود که گفت: « خيلي زود جوش مي آري،آقا. » « جوش نمي آرم. گفتم که نمي خوام تاکسي عوض کنم. » « اصلاً اون جا که شما وايساده بودي تا صبح هم کسي سوارت نمي‌کرد. » ...