منتقدان فيلم آمريكا (از دوران صامت تا كنون)

منتقدان فيلم آمريكا كه اكنون به طور كامل چاپ شده، جُنگ بي‌بديلي است كه منحني طلوع سينما را به عنوان هنر، صنعت و سرگرمي عام ترسيم مي‌كند. اين مجموعه از دوران صامت آغاز مي‌شود ـ با شاعراني مانند ويچل ليندزي و كارل سندبرگ كه به پيشواز اين رسانه جديد مي‌روند و ادموند ويلسن كه به ستايش از «جويندگان طلا»ي چاپلين مي‌پردازد ـ و تكامل سريع اين رسانه را در عصري از تغييرات پر تلاطم سياسي و اجتماعي پي مي‌گيرد. در اينجا منتقدان فيلم بزرگي وجود دارند كه واژگان بومي نيرومندي را براي سخن گفتن از اين هنر تازه شكل دادند: اتيس فرگوسن در دهه 1930 در وجود جيمز كاگني «شان و وقاري واقعي» مي‌يابد كه «با ذات او عجين شده است»؛ جيمز ايجي در دهه 1940 درباره فيلم‌هاي جنگي امريكايي و ظهور نئورئاليسم ايتاليا مي‌نويسد؛ ماني فاربر، پالين كيل، اندرو ساريس، مالي هاسكل، وينسنت كنبي و ديگران به گفته لوپيت «عصر طلايي نقد سينمايي» را شكل مي‌دهند، دوره‌اي كه از دهه 1950 تا دهه 70 ادامه مي‌يابد؛ زماني كه شور و شوق‌ها اوج مي‌گيرد و بحث و جدل‌ها درباره سبك و محتوا اغلب كيفيتي اسطوره‌اي پيدا مي‌كند. همچنين در اين كتاب بهترين و بايسته‌ترين نقدها درباره فيلم‌هاي معاصر، از منتقداني مانند ريچل شيكل، راجر ايبرت و مانولا دارگيس به چشم مي‌خورد. در اين چاپ جديد، نوشته‌هايي از استفان زاكارك، نيثن لي و ديويد بردول افزوده شده كه از تاثير نقد اينترنت‌محور و تكنولوژي جديد بر فيلم‌بيني حكايت مي‌كند.