پدرخوانده

جان لوئيس تحليل پدرخوانده را با بررسي موشكافانه سبك بصري جسورانه فيلم شروع مي‌كند: ست‌پيس‌هاي نمايشي و بلند، نورپردازي سايه/ روشن و تدوين پاياني كه مراسم غسل تعميد را در موازات با ترورهايي بي‌رحمانه به نمايش در مي‌آورد. تحليل سبك بصري با مباحثي پيرامون درون مايه‌هاي اصلي فيلم همراه است: تلاش ويتو و مايكل براي برقراري تعادل ميان مسائل خانوادگي و تجارت خانواده، وسوسه‌ها و دام‌هاي موجود در مسير سرمايه‌داري و درام گسترده‌تر توالي نسل‌ها و تكيه‌زدن پسر بر مسند پدر. لوئيس با پرداختن به درام روي پرده و حوادث پشت پرده توليد فيلم، مجموعه‌اي از روايت‌هاي مافيايي واقعي را نقل كرده و در نهايت فاش مي‌كند كه چگونه احتمالا ميليون‌ها دلار پول مافيا در فيلم سرمايه‌گذاري شده و چگونه پدرخوانده استوديوهاي هاليوود و پارامونت را نجات داده است.