گزيده اشعار ويكتور هوگو

آثار هوگو مانند آينه‌اي است كه انواع احساسات و عواطف و عشق‌ها، و تمام مصايب و آلام و سختي‌هايي را كه مايه تحريك و اضطراب و اميد، يا موجب تاثر و تنگ‌دلي و خشم بشر است، در آن مي‌توان ديد، و بدين سبب آثار او مربوط به يك قوم و ملت نيست، بلكه راهنما و آموزگار و تسلي‌بخش و عبرت‌آموز و مربي انسانيت است. طاير خيال او بر محيط محدود اين گيتي چون تنگ قفسي مي‌نگريسته و همواره مشتاق بوده‌است كه از اين تنگنا فراتر پرواز كند، و در فضايي آزادتر بال گشايد. نيروي روح شاعرانه او به حدي است كه به موجودات بي‌جان جان مي‌دهد، و بر آن‌چه در ديده دل بشر و در نمايشگاه طبيعت تاريك است، روشني مي‌بخشد. به همين سبب در اشعار او درخت و چشمه و باد و دريا نيز سخن مي‌گويند، سرود عشق مي‌خوانند، مي‌گريند، مي‌نالند، عشق مي‌ورزند و در پيش آن كسي كه با اسرار عالم وجود محرم است، سميعند و بصيرند و خوشند.