هنر و فلاكت (چند روايت معتبر درباره انديشه و آثار داستاني صادق هدايت)

آن كه جدي مي‌گيرد نيازمند جديت است و درست به هين دليل است كه مي‌خواهد جدي گرفته بشود. هدايت اين‌گونه نبود. او از جدي گرفته شدن، از به حساب آمدن و از وزن داشتن عقش مي‌گرفت. پس لازم بود سرشاخه‌ها را رها و به ريشه‌ها حمله كند، به حافظ، به سعدي، به ادبيات هزار ساله، به تاريخ چند هزار ساله. او بايست از بين دو شق حافظ و خيام، زيبايي و زشتي، شعر و نثر، زندگي و مرگ، سويه نامالوف را برمي‌گزيد. و پس زدن حافظ، زيبايي، شعر و زندگي البته كار ساده‌اي نبود.