درياي ايمان / دين و فرهنگ

در پي تحولاتي كه در سده‌هاي گذشته به دست انديشمنداني چون گاليله، دكارت، كانت، هگل در علم و فلسفه و تفكر تاريخي پديد آمد. اعتقادات كهن، اعتقاد به نوعي نظم اخلاقي جهاني، به امكان شناختي مطلق رفته‌رفته تحليل رفت. جزم‌هاي سنتي كه از بين برود، انسان يكه و تنها مي‌ماند و چاره‌اي ندارد جز اين‌كه به منابع و تدابير خويش متوسل شود. در اين ميان موجي تازه برخاسته، جهشي ژرف در شيوه انديشه شماري متفكران جديد از جمله كي‌ير كه‌گور، نيچه، آلبرت شوايتسر، نيچه، يونگ و ويتگنشتاين، مذهب را هر روز بيشتر و بيشتر از باورهاي انحصاري و وحدت‌گرا رهانيده و به سوي نوعي كثرت‌گرايي سوق مي‌دهد. ايمان ديني را بايد امروزه طريقتي معنوي، گونه‌اي اخلاقي و مفهومي حيات‌بخش انگاشت و فارغ از جزميات به اجرا گذاشت.