حق الناس (اسلام و حقوق بشر)

حق‌الناس در جامعه ما واژه‌اي مأنوس است. هر مسلماني، بلكه هر ايراني با عباراتي از اين قبيل آشنا است: حق‌الناس بر حق‌الله مقدم است. در جامعه‌اي كه به دلايل متعددي با افراط و تفريط خو كرده، و برداشتي قشري، تنگ‌نظرانه و خشن از آئين پيامبر رحمت (ص) سوداي وكالت تام‌الاختيار از دين خدا را در سر مي‌پروراند و با اين سوداي خام بندگان خدا را از دين او مي‌رماند و از سوي ديگر با رويكردي عكس‌العملي از هرآنچه بوي دين و ايمان مي‌دهد مي‌گريزد و بر اين باور است كه دردهاي اين جامعه نسخه شفابخشي جز تجدد و تقليل رو به حذف نقش دين در حوزه عمومي ندارد، ديندارانه و مومنانه اما نوگرايانه از حقوق بشر دفاع كردن را نه مكلف سنتي برمي‌تابد نه شهروند لائيك. اين قلم ضمن احترام به هر دو جريان بر اين باور است كه انديشه سوم كه منتقد دو جريان پيش‌گفته سنتي رسمي و لائيك است، نيز حق حيات دارد و يك سينه سخن براي گفتن و البته گوشي هم براي شنيدن.