ضحاك ماروش (پژوهشي در باب مفهوم اژي و اژي دهاك در اسطوره‌ها و متون ايراني و جز آن)

در پس هر اسطوره، در دوردست‌ها واقعيتي ايستاده كه اگر بخواهي آن را بشناسي بايد كه به گذشته‌هاي دور سفر كني. اين كتاب سفري است به گذشته انسان، به آن زمان كه هيولاي دهشتناك مارگونه، در دل مردمان هراس مي‌آفريد و آنان نام ضحاك بر او نهادند و اين ضحاك، انگار كه بيش از ديگر اسطوره‌هاي ايراني پرسش‌برانگيز بوده است. انسان كهن آنچه به چشم مي‌ديد به سادگي تمام توصيف مي‌كرد و جانور مار در اين ميان گويا در نظرش جلوه‌اي ديگر داشت. او ماري عظيم مي‌شناخت كه به نفس، گيتي را تباه مي‌كرد. اين مار همان ضحاك بود. مولف در اين كتاب در بازگشتي به ژرفناي پوشيده تاريخ، ماهيت پديده‌اي عيني را بررسيده است كه سنگ بناي پيدايي اژدهاي آتشين دم يا ضحاك ماروش شد.