لبخند سعدي (طنزآوري در غزل هاي سعدي)

به حال سعدي بيچاره قهقهه چه‌زني كه چاره در غم تو هاي‌هاي مي‌داند ‹‹تلخ‌عيشي سعدي بيچاره›› اين اصل ماجراي طنزآوري سعدي در غزل‌هاست. انسان، كه در جهان پر از تلخي و تناقص و تلاطم در آرزوي آرامش و خلوت و كاميابي است، براي دستيابي به آرزوهايش، با خوش‌خيالي مي‌كوشد و اسباب عيش و آرام فراهم مي‌آورد اما هنگامي كه مي‌خواهد با آسودگي از آنچه مهيا ساخته لذت ببرد، طوفان مي‌وزد، زلزله مي‌شود، بيماري و فقر و پيري سر مي‌رسد و... ابر و باد و مه و خورشيد و فلك هم‌دست مي‌شوند تا نگذارند آب خوش از گلوي بني‌آدم پايين برود.