شواليه ناموجود

در پاي حصار سرخ‌فام پاريس، ارتش فرانسه استقرار يافته بود. قرار بود شارلماني از اصيل‌زادگان دلاور سان ببيند. آن‌ها درست از 3 ساعت پيش در هواي دم‌كرده و كمي ابري بعدازظهر 1 روز آغاز تابستان انتظار آمدن او را داشتند. افراد در زره‌هاي رزمي‌شان، انگار توي ديگي كه روي آتش ملايمي گذاشته شده باشد، در حال پختن بودند. شايد هم در اين صف تزلزل ناپذير شواليه ها، يكي از آن ها تا به حال بيهوش شده و يا خيلي ساده به دل خواب رفته بود:ولي به هرحال زره پولادين شان همه آن ها را به يك حالت روي زين اسب هاشان شق و رق نگه داشته بود. ناگهان صداي شيپور سه بار در هواي ساكن طنين انداخت. پرهاي كلاه خودها، انگار در معرض وزش بادي كه از درزي به بيرون دميده قرار گرفته باشد به حركت درآمد. صدايي شبيه زمزمه امواج دريا كه تا آن موقع شنيده مي شد ناگهان قطع شد. البته اين زمزمه چيزي نبود جز صداي خر و پف بعضي از جنگجويان كه شكاف فلزي كلاه خودشان آن را خفيف مي كرد.