سقوط

بين خودمان بماند، بنابراين بردگي، آن هم ترجيحا با لبخند، اجتناب‌ناپذير است. اما نبايد به آن اعتراف كنيم. كسي كه نمي‌تواند از داشتن برده خودداري كند، آيا بهتر نيست كه آن‌ها را مردان آزاد بنامد؟ اول براي رعايت اصول اخلاقي و سپس براي اينكه برده‌ها نوميد نشوند. واقعا ما اين غرامت را به آن‌ها بدهكاريم، مگر نه؟ بدين‌ ترتيب، آن‌ها هم‌چنان لبخند مي‌زنند و ما وجدانمان آرام است.