فيل هاي تيمور لنگ

راستي فكر كرد، زنش بورته را كنار آتش ديده است. ديد كه او نيز با ديگران سرگرم خنده و شوخي‌هاي هرزه بيابان گردان است. يك‌باره، ناگهان نگاهش در مسير نگاه راستي چرخيد، حالتش عوض شد. نگاه هيز خنده‌آلودش به موجي از نفرت و خشم تغيير يافت. آيا او داشت راستي را با برادر جوان مرگش مقايسه مي‌كرد؟ يا به خاطر آورده است كه چه‌طور شوهرش و پدر شوهرش كمك كردند تا آن برج ساخته شود و آن‌‌جا قد برافرازد. با ساختمان اين برج بود كه آن‌ها مجبور شدند دو يادگار از اين‌جا با خود بردارند. يك دست‌بند طلا و يك نوزاد پسر. دلش خواست كه او را از ميان دود و آتش صدا كند و پرسش خود را آهسته در گوشش بگويد. او بايد حقيقت را پيش از آن‌كه همه به خواب روند كشف كند...