مباني هنرهاي تجسمي

در دنيايي كه چشم‌انداز‌هايي تازه و فضايي متفاوت به‌وجود آمده است، تكنولوژي حقيقت اصلي زندگي شده است و اين تكنولوژي باعث پوچي و مهملي براي ايدئولوژي‌هاي مخالف شده است و ديگر فضايي براي زندگي روزانه باقي نمانده است ( و به زودي ديگر هيچ نقطه‌اي در سياره باقي نخواهد ماند) و تاثير آن غير قابل كنترل است. زير چنين يورش سهمگيني، طبيعت كه شامل انواع بشر هم مي‌شود، به پس زمينه كشيده شده است و از شخص خواسته شده تا خود را به انساني مطيع و جزء سازنده سيستم تبديل كند. همچنين مي‌‌توان گفت به زور اسلحه از او خواسته شده تا اين عقايد را بپذيرد كه دانش بيش از اندازه پيچيده شده، به‌طوري كه حتي اگر به جامع‌ترين شيوه هم شكل گيرد، نمي‌تواند توسط هر فردي مورد استفاده قرار بگيرد. به او گفته شده است براي روي هر چه كه كار مي‌كند، موجوديتي مستقل ندارد، بلكه جزئي است و كالا يا نتيجة نهايي به او مربوط نيست. دست آخر، پيشگويان مصيبت‌هاي ماشيني شدن دائما به او هشدار مي‌دادند كه فعاليت‌هاي ناچيز كنوني او، ممكن است با گام بعدي به صورت غير ضروري به تكنيك منتقل شود.