خدا كند تو بيايي

از عمق ناپيداي مظلوميت ما، صدايي آمدنت را وعده مي‌داد. صدا را، عدل خداوندي صلابت مي‌بخشيد و مهر رباني گرما مي‌داد. و ما هر چه استقامت، از اين صدا گرفتيم و هر چه تحمل، از اين نوا دريافتيم. در زير سهمگين‌ترين پنجه‌هاي شكنجه تاب مي‌آورديم كه شكنج زلف تو را مي‌ديديم. در كشاكش تازيانه‌ها و چكاچك شمشيرها، برق نگاه تو تابمان مي‌داد و صداي گام‌هاي آمدنت توانمان مي‌بخشيد.