شهاب الدين سهروردي و سيري در فلسفه اشراق

شهاب الدين يحيي بن حبش بن اميرک ابوالفتوح سهروردي، ملقب به شهاب‌الدين، شيخ اشراق، شيخ شهيد (549–587 ق / 1154–1191 م) فيلسوف نامدار ايراني اهل شهر سهرورد شهرستان خدابنده زنجان بود. شيخ اشراق در علوم حکمي و فلسفي سرآمد شد و به قوت ذکا، وحدت ذهن و نيک‌انديشي بر بسياري از علوم اطلاع يافت. سهروردي کسي است که مکتب فلسفي فلسفه اشراق را به‌وجود آورد که بعد از مرگش وسعت يافت. او نظريه خود را در اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم ارائه کرد. سهروردي را رهبر افلاطونيان جهان اسلام لقب داده‌اند. او خود فلسفه‌اش را حکمت اشراق ناميده بود که به معناي درخشندگي و برآمدن آفتاب است. مکتب سهروردي هم فلسفه هست و هم نيست. فلسفه است از اين جهت که به عقل اعتقاد دارد، اما عقل را تنها مرجع شناخت نمي‌داند. عرفان است از اين نظر که کشف و شهود و فلسفه اشراق را شريف‌ترين و بلندمرتبه‌ترين مرحله شناخت مي‌شناسد.