حافظ چهار استاد

در اين مقدمه ي کوتاه و مختصر من سر آن ندارم که در باب عظمت حافظ و غزل-هاي ناب او سخني بگويم، زيرا ترديدي نيست که ديوان حافظ پرخواننده ترين ديوان شعر فارسي و خود او محبوبترين شاعر در ميان فارسي زبانان جهان است. بلکه مي خواهم نسخه اي از حافظ را تقديم دوستداران اين شاعر آسماني کنم که به دلايل بيشماري بي نظير است.
داستان به گونه اي است که اينجانب در حين مطالعات کتابشناسي حافظ به نسخه اي از سروده هاي خواجه ي شيراز به تصحيح دو شاعر صاحب نام دوره ي قاجار يعني قاآني شيرازي و يغماي جَندَقي برخورد کردم. وجود دو نام بزرگ آنهم از سلسله شعرا به عنوان مصحح ديوان که در نوع خود بي سابقه است، حکايت از تصحيح ويژه اي از سروده هاي حافظ داشت. پس از مدتي پيگيري توانستم نسخه اي از اين تصحيح را از يک صاحب مجموعه ابتياع کنم و آنگاه که نام دو بزرگ ديگر يعني حسين کوهي-کرماني را به عنوان گردآورنده و استاد ابراهيم بوذري را در جايگاه خطاطي اين نسخه نفيس و منحصر بفرد ديدم، اين گمان که با نسخه اي نه اَصَح و اَقدَم، بلکه با اثري استثنايي و ويژه روبرو هستم، به يقين مبدل کرد. قبل از تصميم گيري در باب ضرورت چاپ اين نسخه لازم بود از مشورت فردي خبره و آگاه برخوردار گردم. لذا در سفري به تهران نظر حافظ شناس برجسته استاد بهاءالدين خرَمشاهي را در اين باب جويا شدم.