روانكاوي و ايمان (مكاتبات زيگموند فرويد و اسكار فيستر)

گزيده‌اي از كتاب:
«درمورد امکان تعالي به دين، ازنظر درماني من تنها مي‌توانم به شما حسادت کنم. اما زيبايي دين قطعاً متعلق به روانکاوي نيست. اين طبيعي است که در اين مرحله از درمان راه ما بايد از هم جدا شود، گرچه شايد چنين اتفاقي هم نيفتد. اتفاقاً پرسش اينجاست که چرا هيچ‌کدام از متدينانْ روانکاوي را کشف نکرده‌اند؟ چرا لازم بود در‌اين‌باره در انتظار کسي باشيم که يک بي‌خداي تمام‌عيار است؟» «پاسخ روشن اين است: درمورد کشف، دين‌داري و نبوغ يکسان نبوده است و بسياري از دين‌داران براي چنين کشفي نبوغ نداشته‌اند‌. علاوه‌بر‌اين در گام نخست بايد بگويم شما اصلاً يهودي نيستيد و اين مطلب براي من که عاموس، اِشعيا، اِرميا و نويسنده‌ي کتاب "ايوب" و کتاب "جامعه‌ي سليمان" ارزشي بي‌اندازه در ديدگاهم دارند جاي بسي تأسف است. و در گام دوم اينکه شما بي‌خدا نيستيد. چون "همانا آن‌که براي حقيقت زندگي مي‌کند با خدا مي‌زِيَد. و هرآن‌که در راه رهاييِ عشق مي‌کوشد در خدا مأوا گزيده است".»