مرزبان نامه (به روايت محمدرضا مرعشي پور)

حکايت‌ها و تمثيل‌ها و افسانه‌هاي حکمت‌آميز فراهم آمده در مرزبان‌نامه در لابه‌لاي خود به نکته يا نکته‌هايي اخلاقي، فلسفي يا عرفاني زيبايي اشاره دارند که گاه بر ساختار قصه‌ها چنان سايه مي‌افکنند که روا نمي‌دارند سرنوشت شخصيت‌ها به پاياني مشخص برسد و خود به فراز داستان بدل مي‌گردند و به انتقال مضمون بسنده مي‌شود.
شاه‌زاده مرزبان بي‌ترديد هزار افسان را که اکنون هزار و يک‌شب شده و نيز کليله و دمنه را مي‌شناخته و لابد از همين آشنايي سود برده که هر آنچه را گردآورده در چارچوب شيوه‌ي بياني آن‌ها گنجانده است؛ يعني در ساختاري پيازي‌شکل و قصه در قصه، و مي‌بينيم که هـر قصه با ترجيع‌بند «چه بوده است آن داستان؟» از دل قصه‌اي ديگر مي‌جوشد و با «اين داستان از بهر آن گفتم تا بداني…» پايان مي‌يابد. سپس نويسنده نکته‌اي را که مي‌خواسته در حکايت به آن بپردازد باز مي‌کند و پسان، به داستان مادر بازمي‌گردد.