موزاييك استعاره ها: گفت و گو با بهرام بيضايي و زنان فيلم هايش (پروانه معصومي سوسن تسليمي مژده شمسايي)

گفت‌وگوهايي که شرحشان در اين کتاب آمده هم‌سخنيِ درازمدت نويسنده است با بهرام بيضايي و زنان فيلم‌هايش (1396-1381). نويسنده در اين گفت‌وگوها سعي کرده نوري بتاباند بر دنياي فيلم‌سازي بيضايي و همه‌ي حاشيه‌ها و ابهاماتش. اما سؤال‌ها محدود به سينما نمي‌ماند و پاي دغدغه‌ها و باورهاي بيضايي در زمينه‌ي سياست و جامعه و مذهب و روشنفکري نيز به ميان مي‌آيد. بيضايي صريح و بي‌لکنت درباره‌ي سينما و آدم‌هايش حرف مي‌زند، درباره‌ي ادبيات و تجدد، رياکاري و سانسور، و بيزاري عميقش از سياست.
«سينما براي من پناهگاه بود. فضاي نفرت‌انگيز بيرونْ آدم‌ها را با تعصب مي‌ديد و... من به اين فکر کردم که مي‌شود از بيرون پناه برد به سينما. آن‌جا تاريک بود و آدم‌ها همه با هم يکسان‌ بودند و تفاوتي بينشان نبود.»