ديرش روايي

زمان يکي از عناصر مهم و بنيادين روايت محسوب مي‌شود. زمان روايي از ويژگي‌هاي خاصي برخوردار است و اين امکان را مي‌دهد تا انسان به آرزوي ديرينه خود يعني مهار زمان نزديک شود. نظم يا چينش ، بسامد يا تکرار و کشش يا ديرش سه جلوه و عرصه اصلي زمان‌پروري در داستان تلقي مي‌شوند. موضوع ديرش که موضوع اصلي اين نوشتار است، به طول و کشيدگي، سرعت و مدت مربوط مي‌گردد. روايت با زيرگونه‌هاي اصلي ديرش يعني حذف،تلخيص،صحنه و درنگ به تنظيم تندي و کندي يا بلندي و کوتاهي زمان روايي نسبت به زمان داستاني مي‌پردازد.اين نوشتار مي‌تواند هم براي منتقدان و هم براي مولفان روايت در هنرهاي گوناگون سودمند باشد.