مفهوم شكل زندگي نزد ويتگنشتاين

زندگي پديده‌اي روانشناختي يا فيزيولوژيک نيست که شاخه‌هاي مقتضي علم بتوانند مطالعه و کنترل‌اش کنند. با وجود اين، ما همچنان تمايل داريم زندگي را «يک معما، مسئله‌اي مربوط به شناخت» تلقي کنيم که يک‌بار براي هميشه بايد حل شود. امروز، در دوراني که به نظر مي‌رسد زندگي، حتا بيشتر از طبيعت، در کانون انديشه قرار گرفته است، در دوراني که چنان به‌نظر مي‌رسد که گويي تلاش براي کنترل طبيعت به تلاشي جديد براي کنترل زندگي تبديل شده است، به‌خاطر آوردن اين اظهار نظر ويتگنشتاين اهميتي تعيين‌کننده دارد: «ما احساس مي‌کنيم که حتا هنگامي‌که به همه‌ي پرسش‌هاي علميِ ممکن پاسخ داده شود بازهم مسائل زندگي دست‌نخورده باقي مي‌ماند.» بنابراين، اگر ما عادت‌مان در خواندن کتاب طبيعت را تغيير دهيم، آيا واقعا مي‌توانيم آن‌چه را هرگز در کتاب زندگي نوشته نشده است تغيير دهيم؟ ولي اگر زندگي مفهومي علمي نباشد، آيا مي‌تواند به‌منزله‌ي مفهومي فلسفي احيا شود؟