ليلي گلستان / تاريخ شفاهي ادبيات معاصر ايران 1

اين گفتگو چندين و چند هفته طول كشيد. از نوار به روي كاغذ آمد. كه بعد حروف‌چيني شد، ويرايش شد، خط زده شد، از نو نوشته شد، افزوده شد، خط زده شد و... بالاخره تمام شد. در تمام اين مدت در شك و دو دلي اين سوال بودم كه خواندن اين حرف‌هاي من چه فايده‌اي براي خواننده دارد. مگر نه اين كه با خواندن هر نوشته‌اي بايد چيزي به خواننده افزوده شود؟ پنجره‌اي به چيزي ديگر گشوده شود؟ تمام طول گفتگو، ويرايش و بازنويسي با يك جور دو دلي طي شد. دستنويسم را به دوستم پوران طاهباز دادم تا بخواند. مثل هميشه تذكرات مفيدي داد كه به كار بستم. اما باز نگران بودم. حالا دلم را خوش مي‌كنم به اين كه شايد با خواندن زندگي كسي كه با پشتكار و جديت و خوش‌بيني هدفش را دنبال كرده و كمابيش هم از نتيجه كارش راضي است، دل سرد جوانان امروز ما كمي گرم شود و بدانند مي‌شود كه بشود. اگر چنين شود، من را بس. ليلي گلستان