عصر هوش مصنوعي و آينده ما انسان ها

بعد از بمباران هيروشيما و ناکازاکي، همه ساکنان کره خاکي متوجه شدند که بشر وارد عصري تازه و خوفناک شده است. به گفته نويسندگان اين کتاب، بشر امروز نيز در آستانه لحظه اي شبيه همان دوران و با همان پيامدهاي احتمالي قرار دارد اما دوره کنوني غير قابل پيش بيني تر و مه آلودتر است.
قدرت روزافزون هوش مصنوعي با گستره اي حيرت انگيز از کارکردهاي نظامي و غيرنظامي، به چاقويي دو لبه شبيه شده است. نويسندگان کتاب براي توضيح تاثيرات احتمالي هوش مصنوعي در حيات آينده بشر، نقبي به گذشته نه چندان دور مي زنند: راه آهن که در جنگ جهاني اول نيروها و تدارکات را به خطوط مقدم مي برد، هم کاربرد نظامي داشت و هم کاربرد غير نظامي؛ مي توانست به راحتي گسترش يابد اما به خودي خود تهديد کننده نبود. همچنين فن آوري هسته اي که دوران جنگ سرد براساس آن تعريف مي شود، مي توانست داراي اهداف جنگي يا صلح آميز باشد و اگرچه داراي نيروي مخرب عظيمي بود، نمي توانست به راحتي گسترش يابد.اما هوش مصنوعي اين پاراديم را مي شکند زيرا از هر سه اين ويژگي ها برخوردار است؛ به وضوح داراي کاربرد دوگانه (نظامي و غير نظامي) است، به راحتي قابل توسعه و قابل کاربرد است و همزمان قدرت تخريب بسيار زيادي دارد.