فرسودگي

معرفي كتاب:
يکي از دشوارترين کارها که اغلب از آن شانه خالي مي کنيم، نگاه داشتن زندگي خود در احساس تازه حيات است. اين امر بي گمان از آنجا ناشي مي شود که اين تازگي هر روزه، جز در صورت نزديکي مرگ ما به ما و صرفا به ما حاصل نمي شود. من هر روز به مرگ نزديک مي انديشم. اين انديشه اي معطوف به آينده نيست، انديشه اي معطوف به حال است. اين انديشه اصلا بيمارگونه نيست. اين نزديکي زيستن با سايه دراز مرگ را مي توانم در يک کلمه خلاصه کنم، در يک نگرش اساسي که همانا خنديدن است. زندگي مرا منقلب مي کند، همانند کاغذ ابريشمي بسيار لطيفي که يک نگاه زياده سنگين براي دريدن آن کافي است. زندگي به همان اندازه مرا از احساس تهديد نيز سرشار مي سازد. دريده شدن به من شادي و خنده مي بخشد.