خون ديگران

كتاب بلافاصله پس از انتشار با سيلي از واكنش‌هاي ستايش‌آميز روبه‌رو شد و در ميان آثار سيمون دو بووار جايگاهى چشمگير يافت. ولي اين باعث نشد كه نويسنده سال‌ها بعد آن را به نقد نكشد و همچون بسيارى از نويسندگان به نوشته پيشينِ خود كم‌اعتنايى نكند. البته كساني هم بودند كه نه ستايش‌هاى شورمندانه را گواه شاهكار بودن اين رمان گرفتند و نه خودانتقادىِ نويسنده را شاهد ضعف اثر؛ همان کساني كه سبک رمان و شيوه روايت و قدرتِ ايده‌هايش را همان قدر برجسته دانستند كه اثرگذارى‌اش را بر نسلى از خوانندگان دورانِ پس از جنگ. نمى‌دانيم كه دو بووار شخصيت‌هاى خون ديگران و درونمايه فلسفى‌اش (نسبت مسئوليت و آزادى) را هيچ‌گاه فراموش كرد يا نه، اما پس از گذشتِ نيم قرن از انتشار اين رمان به‌خوبى مى‌دانيم كه ادبيات فرانسه اين را همواره به ياد داشته است.