دستور زبان فارسي (بر اساس نظريه ي گروه هاي خودگردان در دستور وابستگي)

در کتاب حاضر در چارچوب نظريه‌ي صورت‌گراي وابستگي، هر ساخت نحوي در زبان فارسي نوشتاري رسمي، به هسته و وابسته‌هايش تجزيه مي‌شود، و روابط وابستگي ميان آن‌ها نمايش داده مي‌شود. تلاش براي ارائه‌ي تحليلي مدلل و مبتني بر روابط وابستگي، در نهايت مؤلف را به نظريه‌اي رساند که تحت عنوان نظريه‌ي گروه‌هاي خودگردان از آن ياد کرده است. دو فرض اصلي اين نظريه چنين است: اولاً هر ساخت نحوي، چه جمله باشد و چه گروه‌ کوچک‌تري همچون گروه اسمي يا صفتي و غيره، در نهايت فقط از پنج نوع عنصر تشکيل مي‌شود که عبارتند از يک هسته، به علاوه‌ي صفر تا چهار وابسته (شامل يک تا چند متمم اجباري، متمم اختياري، افزوده‌ي خاص، و افزوده‌ي عام)، و ثانياً روابط نحوي در درون هر ساخت صرفاً از طريق شرحِ روابط وابستگي در ميان همين پنج عنصر نمايش داده مي‌شود.
اين کتاب براي دانشجويان رشته‌هاي ادبيات فارسي، زبان‌شناسي، و پردازش زبان (رشته‌هاي کامپيوتر) مقاطع کارشناسي تا دکترا قابل استفاده خواهد بود.