سينماي زنده (لايو) و تكنيك هاي آن

فيلم ساختن پيش از اين کاري محدود به يک گوشه‌ي جهان بود؛ يک استوديو، يا خانه‌اي که محلِ فيلم‌برداري مي‌شد. اما کاپولا به اين فکر کرد که سينما در زمانه‌ي اينترنت پُرسرعت، در زمانه‌ي شبکه‌هاي اجتماعي‌ تصويري، در زمانه‌ي شبکه‌‌هاي ماهواره‌اي چگونه مي‌تواند تماشاگرانش را روي صندلي‌ها نگه دارد؟ اين‌گونه بود که کاپولا راه‌ورسم تازه‌اي را پيش گرفت و نامش را «سينماي زنده (لايو)» گذاشت. سينماي زنده (لايو) امکانات تازه‌اي را پيش پاي فيلم‌سازان مي‌گذارد. گروه‌هاي مختلف فيلم‌سازي در چهار گوشه‌ي جهان مي‌توانند از طريق ارتباطات ماهواره‌اي با هم در تماس باشند و فيلمي که در حالت عادي بايد مرحله به مرحله در مکان‌هاي مختلف ساخته شود، يک‌جا و هم‌زمان به صورت زنده ساخته مي‌شود. ديگر نيازي نيست که تماشاگران ماه‌ها چشم‌به‌راه ديدنش باشند. فيلم هم‌زمان به شکل زنده (لايو) روي پرده‌ي سينماها به نمايش درمي‌آيد. اين ايده‌ي اصلي کاپولا است. اما در اين صورت بايد به قواعد قبلي سينما در زمينه‌ي فيلم‌نامه‌نويسي و بازيگري و کارگرداني و تدوين و چيزهاي ديگر وفادار بود؟ اين شيوه‌ي تازه به کارگرداني و بازيگري و تدوينِ تازه‌اي نياز دارد؟ چگونه مي‌شود براساس برنامه‌اي ازپيش‌تعيين‌شده فيلمي را ساخت و هم‌زمان نمايشش داد؟ کتابِ کاپولا شرح دقيق ايده‌اي است که راه تازه‌اي را پيش پاي سينماي آينده گذاشته. سينماي آينده به‌ باور او چنين سينمايي است: زنده (لايو).