اثري غم انگيز از نبوغي بهت آور

واقعاً چه‌کسي جز ديو اگرز جسارت داشت اين چنين از زواياي پنهان زندگي شخصي‌اش پرده بردارد؟ آن ‌هم در اولين کتابش! او غم‌هاي جانکاه زندگي‌اش را دست مي‌اندازد؛ به مرگ ‌والدينش ريشخند مي‌زند و در‌عين‌حال با شرح مصائب اين فقدان، قلب خواننده‌اش را جريحه‌دار مي‌کند. درست در روزهايي که دلش مي‌خواهد غرق در شور و عصيان جواني باشد، بايد برادر خردسال يتيمش را هم به دندان بکشد و اين کمترين مصيبتش است.
همين صداقت غم‌انگيز ديو اگرزِ جوان بود که سبب شد اين کتاب مدت‌ها صدرنشين پرفروش‌ترين‌هاي نيويورک‌تايمز باشد، نامزد جايزه‌ي «پوليتزر» در بخش ناداستان شود و مجله‌ي تايم عنوان بهترين کتاب سال را به آن بدهد. نيويورک‌تايمز در فهرست صد ناداستان برتر انتخابي‌‌‌اش، درباره‌ي اين کتاب نوشته است: «کاش مي‌توانستيم اين کتاب را در فهرست بگنجانيم، اما چه کنيم که معلوم نيست کجا نويسنده خيال بافته و کجا از زندگي وحشي و پرمصيبت خودش وام گرفته است. پس اين ناداستاني است پيچيده در زرورق داستان‌.»